Για πολλούς ανθρώπους η πρώτη μέρα του χρόνου είναι ένα είδος αφετηρίας. Τα παιδιά υπόσχονται υψηλότερες μαθητικές επιδόσεις, οι νέοι ονειρεύονται καλύτερη ζωή, οι έμπειροι να αποφεύγουν τις κακοτοπιές, οι πρεσβύτεροι προσβλέπουν σε μια απροβλημάτιστη παράταση.
Κάπως έτσι κι εγώ, θέλησα με ένα τρόπο που με χαρακτηρίζει να υποδεχτώ την πρώτη μέρα του νέου έτους εκεί που νομίζω ότι ανήκω, έτσι όπως πιστεύω ότι με εκφράζει.
Πάνω στο βουνό με μια μοτοσικλέτα.
Δεν ήταν ακριβώς μια βόλτα, και ασφαλώς δεν ήταν ούτε προπόνηση.
Ήταν κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Μια απόπειρα αυτοκριτικής, μια μορφή απογραφής για τα τετελεσμένα, ένας σχεδιασμός για τα μελλούμενα.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα στροφάρανε γρηγορότερα από τους τροχούς και τον κινητήρα.
Άλλοτε ευχάριστα, αισιόδοξα, χαρούμενα, όμορφα.
Σαν μια σούζα, ένα άλμα, μια πλαγιολίσθηση διαρκείας. Χάρμα όλων των αισθήσεων.
Όπως μια αληθινή φιλία.
Άλλοτε δυσάρεστα, σκοτεινά, στριμωγμένα, αποπνικτικά. Σαν τον φόβο της πτώσης, το αβέβαιο της ζωής.
Όπως η υστεροβουλία, η αγνωμοσύνη, η απληστία.
Πρέπει να κυνηγάμε τα πρώτα και να αποφεύγουμε τα δεύτερα.
Αλλά όταν τα πράγματα πάνε ανάποδα και έτσι καλοδεχούμενα θα είναι.
Για να μετρήσουμε τους ανθρώπους, να ζυγίσουμε φιλίες, συμμαχίες, να αποτιμήσουμε προσπάθειες αλλά πάνω από όλα να μετρήσουμε τη δύναμη μας.
Το 2006 είναι μια ανάμνηση. Τι μου έμεινε;
Η σοφή κουβέντα ενός μοναχικού τσοπάνη σε ένα μονοπάτι πάνω στο Χελμό.
«Η θάλασσα είναι παντού αρμυρή και η γη παντού σκληρή»
Το πρώτο πρωινό του 2007 αποκάλυψε μια λαμπρή μέρα.
Είθε όλο το έτος να κυλήσει με μια ανάλογη φωτεινότητα.
Η πρώτη μέρα του 2007 ξεκίνησε μέσα σε μια εξαιρετική διαύγεια και ολοκληρώθηκε με ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα.
Μακάρι να είναι όλος ο χρόνος έτσι.
Αλλά κι αν δεν είναι, θα είμαστε εδώ. Για να το παλέψουμε.
Μέχρι να γίνει έτσι…
Βασίλης Ορφανός
Πρόσφατα Σχόλια