Από το 1995, έχει δημιουργηθεί επί της Εθνικής Οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης στην χιλιομετρική απόσταση 267 χλμ και λίγο πριν την Ν. Αγχίαλο, μία εντυπωσιακή αντιπυρική ζώνη που πάντα φανταζόμουνα να γίνει ειδική διαδρομή ! Σαν επίσημος οδηγός της Husaberg Hellas παρέα με τον Στέλιο Σπυριδόπουλο συζητάγαμε πότε θα σταματήσουμε το φορτηγό της ομάδας και να κυνηγηθούμε μέσα στη ζώνη με τη μορφή προπόνησης!

Πάντα ο χρόνος πίεζε , και όταν πηγαίναμε για κάποιο αγώνα στη Βόρειο Ελλάδα λέγαμε στην επιστροφή …όταν γυρνάμε…! Όταν γυρίζαμε όμως, πάντα υπήρχε ένας λόγος που δεν μας επέτρεπε τη στάση στην ειδική μέσα στην αντιπυρική ….! Πέρασαν τα χρόνια άλλαξα ομάδα, έτρεξα στο Dakar, γύρισα ζωντανός και νικητής , πέθανε ο Στέλιος έχοντας χάσει και την αντιπροσώπευση των Husaberg και αντιπυρική τίποτα …!

Αργότερα πρότεινα σε ένα άλλο φίλο και συναθλητή τον Λουκά Γιαννακούλη να πάμε μια μέρα να δοκιμάσουμε της μηχανές του Dakar …! Τίποτα και τότε ..έφυγε και ο Λουκάς από αυτόν τον μάταιο κόσμο και η ειδική – μέσα στην αντιπυρική δεν είχε γίνει για μια ακόμη φορά …!

Ανεβαίνοντας κατά διαστήματα στην συμπρωτεύουσα με το προσωπικό μου RSV 1000 factory ταμπουρωμένος μέσα στο φαίριγκ του , με 285 χλμ ταχύτητα, στρίβοντας ελαφρά αριστερά και κατηφορίζοντας για Αγχίαλο νοιώθοντας πολλές φορές την ίδια αίσθηση σαν να βρίσκομαι μέσα στο κόπτιτ του F-16 block 52+ και περνώντας με 300 χλμ μετά από λίγο, στο ίδιο ύψος έξω από την 347 Μοίρα << ΠΕΡΣΕΑΣ >>, και έχοντας δει ξανά το ανάγλυφο της αντιπυρικής που είχε χαλάσει από τις βροχές του χειμώνα με την άκρη του ματιού μου στο έδαφος όπως τότε και στο terrain masking ….μονολογούσα μέσα μου και έλεγα πότε θα την κάνεις τελικά αυτή τη ριμάδα τη ζώνη …?

Πέρασε ο καιρός ξανά ,και κανονίζω αυτή τη φορά να πάω με τον καλό μου φίλο και σπεσιαλίστα φωτογράφο Λουκά Χαψή να πάμε μαζί με την κίτρινη βολίδα και φορτωμένα τα μηχανάκια του Dakar για να κάνω επιτέλους ένα είδους μνημόσινου για τους φίλους που έφυγαν , μαζί με δύο γύρους για την ανάπαυση των ψυχών τους αλλά και της δικής μου ….!

Χαλάει το ελικοπτεράκι που κάνει λήψεις ο Λουκάς από αέρα, καθυστερεί σε μια δουλειά του και ακυρώνεται το project αντιπυρική για μια ακόμη φορά …! Τη σύμπτωση θα μου πείτε …! Τελικά την ημέρα του δημοψηφίσματος είμαστε αισίως φορτωμένοι , έχουμε ψηφίσει στις 7.00 το πρωί και οι δυο μας ,άλλος Ναι, άλλος ΄Οχι, και ανηφορίζουμε προς επίτευξη του πολύχρονου απωθημένου στόχου προς την φίλη μας την αντιπυρική …!

Άλλος ένας στόχος τελικά πραγματοποιήθηκε και αποτυπώθηκε με τρόπο που μόνο ο Λουκάς ξέρει να κάνει…! θα δείτε προσεχώς κάποια απίστευτα κλίκ και μπορεί και ένα μικρό αλλά πολύ ωραίο βιντεάκι αν Τελικά βρεθεί ο χρόνος να μονταριστεί ….! Ο χρόνος …. Ο αμείλικτος χρόνος που πίσω δεν γυρίζει ποτέ πίσω …! Κάνοντας αρκετούς γύρους σε μορφή ειδικής, ένοιωσα να μας κοιτούν τα μάτια και του Στέλιου και του Λουκά …! Τι μου έλεγαν από κει πάνω , ωραίες στολές και ωραία κράνη με γυαλιά καθρέπτες φοράτε ρε μαλακισμένα ….! Να Προσέχετε και μην μασάτε …!

Με ευρώ ή χωρίς ευρώ μόνο αυτές οι μικρές στιγμές μένουν πίσω …! Και όπως λέει και ο Χαψής μπορούν κάποιοι να σου πάρουν τα πάντα , αυτό που δεν μπορούν να σου πάρουν είναι ΄ΌΤΙ ΈΧΕΙΣ ΖΉΣΕΙ …! Για αυτό κάντε το όνειρο σας στόχο , και το στόχο σας πραγματικότητα όπως λέω πολλά χρόνια και εγώ έχοντας γίνει γραφικός …! Keep walking και Never stop exploring !

Ευχαριστώ Λουκά για την όμορφη παρέα σου…! Πότε θα πάμε στην 347 ξανά….?